Imipramina, czyli pierwszy prawdziwy antydepresant

Depresja od wielu lat traktowana była jako tajemnicza choroba, na którą to nie ma lekarstwa, dopóki w latach 50. XX wieku dokonano przełomu podczas prac i odkryto imipraminę. Lek ten został nazwany pierwszym w pełni lekiem antydepresyjnym, gdyż rzeczywiście był skuteczny w walce z depresją i nie tylko dał ogromne nadzieje wszystkim chorym, ale też stanowił podwaliny do kolejnych prac.

Podawanie imipraminy zastąpiło zresztą różne inne metody leczenia depresji w tamtym okresie jak m.in. zabiegi elektrowstrząsowe, które niewiele jednak chorym na depresję pomagały.

Na bazie imipraminy zaczęto więc pracować nad innymi lekami antydepresyjnymi, głównie dlatego, że lek ten wywoływał niestety sporo nieprzyjemnych skutków ubocznych – dziś jednak te niepożądane działania leków są już znacznie mniejsze, a wśród najpopularniejszych antydepresantów mamy m.in. fluoksetynę, której duża popularność sprawiła, że została ona wprost okrzyknięta „pigułką szczęścia”.